مقدمه:
ورق استیل یک نوع فلز رایج است که به دلیل دوام و مقاومت در برابر خوردگی در کاربردهای مختلف صنعتی و تولیدی مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، اگرچه ورق استیل به طور گسترده ای شناخته شده است، اما تمایز آن از سایر انواع فلزات می تواند مشکل باشد، به ویژه اینکه می تواند در انواع مختلف با ساختارها و ترکیبات متفاوت وجود داشته باشد.
روش های اساسی شناسایی ورق استیل:
ورق های استیل خانواده ای از آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی هستند که عمدتاً از آهن و کربن همراه با مقادیر متفاوتی از عناصر دیگر مانند کروم، نیکل، مولیبدن و گاهی اوقات نیتروژن تشکیل شده اند. از آنجا که ترکیب دقیق آنها بسته به درجه خاص و استفاده مورد نظر می تواند متفاوت باشد، شناسایی ورق های استیل می تواند چالش برانگیز باشد.
برای این منظور روش های مختلفی وجود دارد که می توان برای شناسایی ورق استیل استفاده کرد. در عمل می توان از ترکیب دو یا چند روش شناسایی برای ارائه نتیجه دقیق تر استفاده نمود. در ادامه به بررسی برخی از این روش ها پرداخته شده است.
شناسایی بصری ورق استیل:
اساسی ترین روش از طریق شناسایی بصری با استفاده از ویژگی های قابل مشاهده آسان مانند رنگ و بافت آلیاژ است. برای ورق استیل، رنگ بستگی به پرداخت سطح آن دارد. به عنوان مثال، ورق استیل با سطح خشن و شکسته ناتمام معمولاً رنگ خاکستری تیره دارد. همچنین یک سطح تازه شکسته رنگ خاکستری متوسطی خواهد داشت. یک سطح تازه سوهان شده دارای رنگ خاکستری نقره ای روشن است. علاوه بر این، ورق استیل ناتمام معمولاً در مقایسه با فلزات دیگر مانند آهن فرفورژه، مس، برنج و برنز دارای سطح کمی ناهموار است. با این حال، بافت بسته به سطح فلز می تواند بسیار متفاوت باشد.
تست مغناطیسی ورق استیل:
برخلاف تصور رایج، همه ورق های استیل غیر مغناطیسی نیستند. خاصیت مغناطیسی ورق استیل به ترکیب آن بستگی دارد. به طور کلی، ورق های استیل فریتی و مارتنزیتی به دلیل ساختار کریستالی مکعبی بدنه، مغناطیسی هستند. به عنوان مثال می توان به ورق های استیل 420 و 430 اشاره کرد. ورق های استیلی که تحت عملیات سرد قرار گرفته اند نیز ممکن است کمی مغناطیسی باشند. این رفتار به دلیل همسویی گشتاورهای مغناطیسی اتمی ناشی از اعوجاج ساختار کریستالی آن در طول فرآیند کار سرد ناشی می شود.
با این حال، ورق های استیل آستنیتی، که رایج ترین نوع ورق استیل هستند، عموماً غیر مغناطیسی هستند. این به این دلیل است که آنها ساختار کریستالی مکعبی (FCC) دارند که اجازه تشکیل حوزه های مغناطیسی را نمی دهد. به عنوان مثال می توان به ورق های استیل 304 و 316 اشاره کرد.
تست فایل ورق استیل:
آزمون فایل برای تعیین سختی فلز استفاده می شود. فلزات نرم به راحتی سوهان می‌شوند، در حالی که فلزات سخت با دشواری بیشتری سوهانکاری می گردند.
ورق استیل دارای سطح نسبتاً بالایی از چقرمگی با درجه سختی از 5.5 تا Mohs 6.3 است. این امر آن را از بسیاری از انواع آهن سخت تر می کند، با موس حدود 4.5، و به طور قابل توجهی سخت تر از آلومینیوم، با موس حدود 2.2 است. بنابراین، تشکیل خراش روی ورق استیل نسبتاً سخت است.
تست اکسی کات ورق استیل:
تست اکسی برش یک روش آزمایش مخرب است که شامل برش نمونه فلزی با استفاده از شعله با دمای بالا است که توسط یک مشعل گاز اکسی سوخت تولید می شود. در طول آزمایش، نمونه فلزی با استفاده از مخلوطی از اکسیژن و گاز سوختی مانند استیلن یا پروپان تا دمای بالای 800 درجه سانتیگراد گرم می شود و باعث ذوب شدن فلز و واکنش با اکسیژن موجود در شعله می گردد.
هنگامی که بتوان فلز را تا دمای بالاتر از نقطه ذوب خود گرم کرد، می توان با استفاده از آزمایش اکسی برش شعله برش داد. با این حال، به طور کلی، ورق های استیل را نمی توان با روش معمولی شعله برش داد، زیرا اکسید کروم نسوز تشکیل شده روی سطح مانع از انتقال حرارت کامل می شود. این اکسید می تواند یک لایه ضخیم و سخت بر روی سطح برش فلز ایجاد کند که به نام سرباره شناخته می شود که می تواند فرآیند برش را دشوار و آهسته کند.
تست جرقه ورق استیل:
تست جرقه می تواند با بررسی جرقه های ایجاد شده در هنگام سنگ زدن فلز در مقابل صفحه سنگ زنی، جنس فلز را شناسایی کند. به طور کلی، ورق استیل جریان جرقه بلندی تولید می کند که می تواند تا 50 اینچ برسد. جرقه ها نسبتاً حجیم هستند و دارای جرقه های کمی هستند که دوشاخه شده اند.
گریدهای مختلف ورق های استیل جرقه های خاصی را با ویژگی های متفاوت تولید می کنند. به عنوان مثال، ورق های استیل آستنیتی، از جمله انواع 304 و 316، چنگال های کوتاهی با رنگ های متنوع از نارنجی تا قرمز تولید می کنند. ورق های استیل مارتنزیتی چنگال های بلند و سفید رنگی تولید می کنند، در حالی که ورق های استیل فریتی مانند نوع 446 چنگال های قرمز زیادی تولید می کنند.
گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی